٤٤

ای متوکّل علی الله جميع مسطورات آن جناب مطالعه گرديد و بر وقوعات اطّلاع حاصل شد. آنچه نصائحی که بايد و شايد مجری گشت و خير کلّ در عمل به آن بود. حال از قرائن معلوم می‌شود که اين کار پايان ندارد لهذا آن جناب نبايد پر متأثّر باشند و محزون و مهموم گردند. امر را تفويض نمائيد و تسليم قضا و قدر گرديد. آنچه حقّ مقدّر فرمايد همان خير است. البتّه حکمتی در اينست، بعد ظاهر خواهد شد. حقّ ابواب ديگر مفتوح می‌فرمايد انّه علی کلّ شیء قدير. عواقب امور از انظار مستور لهذا آنچه پيش آيد همان خير است. عسی ان تکرهوا شيئاً و هو خير لکم. آنچه فرض و واجب است توجّه الی الله و توکّل بر خدا و اشتغال به ذکر الله و اشتعال به نار محبّت الله. در اوّل اين شرکت ملاحظه شروط ايتلاف در مستقبل چنانچه بايد و شايد نشد. اينست اين مشکلات حاصل گرديد. تا خدا چه خواهد و قضا چه امضا نمايد. عن‌قريب جميع اين شئون زائل گردند و يبقی وجه ربّک ذو الجلال و الاکرام ثابت و محقّق شود. پس اندوه و غم نشايد و افسوس و ندم نبايد. ما من شرکة الّا تفرّقت و ما من لجنة الّا تشتّتت ما من وحدة الّا تکثّرت. پس بايد دل و جان را از افکار اين اوهام منزّه و مقدّس نمود و به آنچه سبب روح و ريحانست مشغول نمود. جناب ملّا حسين هيچ خوب نيست از تفصيل اين امور خبر شود. به مجمل بگذرانيد. باری ما دعا می‌کنيم که به جهت آن جناب توفيق عنايت شود.

جناب شيخ‌الرّئيس از عليّه وارد آن ارض البتّه تا به حال شده‌اند. بسيار اظهار محبّت و نوازش سرّاً به ايشان بنمائيد. معاشرت احبّا جائز نيست. بسيار ايشان را حتّی از احباب مستور بداريد. مکتوب جوف را به ايشان برسانيد. رعايتشان بسيار لازمست و البهآء علی اهل البهآء. ع ‌ع