٦٦

هو الابهی

ربّ ربّ ترانی غريقاً فی بحور المشاغل و المتاعب و اسيراً تحت سلاسل المشاکل و المصائب و الأمور هاجمة کامواج البحور و الأشغال متتابعة کافواج مهاجمة علی الثّغور مع‌ذلک کلّ واحد من احبّائک يتمنّی ان اخاطبه مستمرّاً رأساً و انت تعلم يا الهی عدم تمکّن من ذلک و قلّة بضاعتی فی هذا. اسئلک بقدرتک الّتی قوّيت بها الضّعفآء و مددک الّذی احييت به الأعضآء و القوی ان توفّقنی فی خدمة احبّائک فوق ما يتمنّی انّک انت المقدّر المصوّر المؤيّد الکريم الجزيل العطآء.

ای دوستان الهی هرچند عبدالبهآء را نهايت آمال تفريح قلوب دوستان است و شادمانی جان و روان ياران و اين مسلّمست که آنچه مخابره بيشتر گردد ابواب فرح گشوده‌تر شود ولی از کثرت مشاغل و متاعب و هجوم مهامّ امور و کثرت فساد و فتنه اهل هوی و ظهور مشکلات بيمنتهی ابداً مجال نگارش نامه‌ای نه با وجود اين مخابره با شرق و غرب مستمرّ است ولی ممکن نه که با هر يک از احبّا در هر نقطه مخابره مستمرّه جاری گردد. ربّنا لا تحمل علينا ما لا طاقة لنا به. بناءً عليه بايد دوستان الهی اين عبد را معذور دارند زيرا به فضل و عنايت جمال ابهی روحی له الفدآء آفاق در جنبش و حرکت است و در هر يومی نفوس کثيره در اطراف و اکناف در ظلّ کلمه وارد با وجود اين چگونه توان با هر يک مخابره نمود. ولی شب و روز به درگاه احديّت تضرّع و ابتهال می‌گردد به اينکه احبّا هر يک چون شمعی لامع و نجمی ساطع و کوکبی باهر و آيتی واضح گردند و فيوضات ملکوت ابهی متتابع پی در پی رسد و البهآء عليکم و علی کلّ ثابت راسخ علی عهد اللّه و ميثاقه. ع ع