٧٩

هو الله

ای دو نفس مبارک الحمد للّه ايّام قطع اخبار منتهی گشت باز پيک مبين و قاصد امين به عبور و مرور آمد فوراً به ياد شما افتادم و پيش از ورود نامه مشکور به تحرير اين رقّ منشور پرداختم تا واضح و مشهود شود که هر دم در خاطريد و در محضر حاضر. هرچند از طهران تا به حال جز دو تلغراف نامه‌ای وصول نيافت و خبری نرسيد ولکن به مفاد ما کذب الفؤاد ما رأی در تتابع سال‌های انقلاب در هر اقليمی ولو اندکی در امور فتور حاصل شد اميدوارم که طهران محفوظ و مصون مانده و در نهايت روح و ريحان باشد و احبّای الهی چنان که بايد و شايد محافظه حصن حصين و بنيان متين نموده‌اند و در نشر نفحات اللّه و انتشار تعاليم الهيّه و تربيت نفوس کوشيده‌اند تا نورانيّت اين امر اعظم در انظار مجسّم گردد و در صفحات قلوب مصوّر شود و تلافی سوء انقلاب و شدّت اضطراب و مضرّت احزاب و ويرانی ايران گردد. زيرا جميع احزاب واضح و معيّن شد بل مشخّص و مجسّم گشت که سبب اضطراب شدند بلکه احباب به عون و عنايت ربّ الأرباب سبب آسايش و راحت ايران بلکه عموم جهان گردند. مرور ايّام بايد نتيجه تامّ دهد. و امّا سائر ملل و اقوام فی‌الحقيقه اوقاتشان به اضغاث و احلام گذرد. ملاحظه فرمائيد در انقلاب ايران بل اضطراب عموم جهان در اين تماشاخانه چه پرده‌ها به ميان آمد و عاقبت کلّ منطوی گشت. نه ثمری و اثری و نه نتيجه و خبری جز ويرانی و پريشانی و پشيمانی نه غالب و مغلوب هر دو در خسران زيرا خون سی کرور نفوس هدر و عالم انسانی در خطر و مدن و قری زير و زبر شد و بی نتيجه و ثمر زيرا عالم خاک يک موج زند و جميع را از اوج به زير خيمه خويش آرد و اسير تنگنای قبور فرمايد و هر چيز فراموش گردد و تلک الأيّام نداولها بين النّاس. عاقبت زيان اندر زيانست مگر نفوسی که اساس عزّت ابديّه و پايه آسايش عالم آفرينش نهند و جهان را به نور موهبت رحمن زينت و آرايش بخشند، حتّی همسات اين نفوس الی‌الأبد باقی و ثابت و بی‌ پايانست و عليکما التّحيّة و الثّنآء. عبدالبهاء عباس ٥ ربيع‌الثّانی سنه ١٣٣٦.