١٠٦

هو الله

ای بنده حقّ، حضرت پدر ايّام خويش را وقف سبيل الهی کرد و شب و روز به خدمت پرداخت، نفسی راحت نکرد و دمی نياسود. الحمد للّه تو نيز پيروی او نمودی تا مظهر الولد سرّ ابيه گردی. تا توانی در مسلک او سلوک نما و در جميع شئون متابعت او کن تا ايّامت را به بهترين موهبتی بگذرانی و به کنز ملکوت پی بری و مظهر يوم يغنی اللّه کلّاً من سعته شوی. در اين عالم فانی گنج شايگان عرفان حضرت رحمانست و محبّت دلبر دو جهان. الحمد للّه به آن سرفرازی و در نزد بيگانه و آشنا به نغمه و آهنگ خوشی دمساز و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع