١٤٢

هو الابهی

ای ناطق به حمد و ستايش پروردگار در اين محضر احمد باش يعنی به ستايش جليل اکبر مشغول شو و به ثنای پروردگار دهان باز کن تا آنکه و لئن شکرتم لازيدنّکم مشهود گردد و من جاء بالحسنة فله عشر امثالها معلوم شود. ای احمد اگر به آنچه بايد و شايد اليوم قيام نمائی قسم به مربّی وجود که در ملکوت الهی ممدوح و محمود گردی و البهاء عليک. ع ع