١٥٢

هو الله

ای يار قديم نامه‌ات رسيد مختصر و مفيد بود. استقرار در لاهيجان چندان مناسب نيست لهذا در رشت مسکن فرمائيد و گاه‌گاهی به بهانه‌ای به لاهيجان عبور و مرور فرمائيد و ياران الهی را تشويق و تحريص بر نشر نفحات رحمان و اعلآء کلمة اللّه کنيد زيرا اليوم هر نفسی از خدمت امر اللّه يعنی هدايت نفوس محروم ماند شجره وجود ثمری نبخشد و عاقبت پشيمان و محزون گردد و ايّام حيات خويش را به کم و بيش بگذراند و العاقبة للمتّقين. جهان مانند بازار سوداگرانست هر صبحی هر کس به ميدان تجارت بشتابد و چون شام به لانه و آشيانه خويش آيد اگر ربحی نموده شادمانی کند و اگر اوقات را به مهملی گذرانده پشيمانی يابد و به ناکامی افتد. همچنين انسان در اين جهان اگر همّتی نمايد و جانفشانی کند و ارتباط به جهان ديگر جويد و به نشر نفحات اللّه پردازد چون ايّام عمر منتهی شود خود را ربح عظيم اندوخته بيند و نفحات روح‌ پرور جنّت النّعيم استنشاق کند، مطلع وفا گردد و مظهر الطاف جمال ابهی، و اگر به هوی و هوس خويش پردازد نوميد گردد و به يأس شديد افتد و خسران مبين مشاهده کند و به عذاب جحيم مبتلا گردد. جناب شريعتمدار را از قبل من تحيّت ابدع ابهی ابلاغ دار و بگوئيد رتّل القرآن ترتيلاً عسی ان تکرهوا شيئاً و هو خير لکم. قد جعل اللّه لکلّ شیء قدراً لا تيئسوا من روح اللّه لا تقنطوا من رحمة اللّه انّ اللّه يغفر الذّنوب جميعاً و عليک و عليه البهآء الأبهی. ع ع