١٧٣

هو اللّه

ای بنده الهی نامه شما رسيد. جوابی به ملّا جهان زير مرقوم گرديد البتّه خواهد رسيد. ولی آيا امتحان عبدالبهآء جائز است لا واللّه. مطلوب امتحان طالب نمايد نه قاصد امتحان مقصود. عبدالبهآء بايد ديگران را آزمايش نمايد تا خلوص آرايش قلوب گردد. مرقوم نموده بودی که سوادی از قرآن دارند. پس چگونه صريح قرآن ملاحظه نگرديد. جمال محمّدی به نصّ قرآن می‌فرمايد لو کنت اعلم الغيب لاستکثرت من الخير و ما ادری ماذا يفعل بی و بکم غدا. با چنين نصّ قاطعی چگونه امتحان به ميان آيد. حضرت امير عليه السّلام در محلّ بلندی ايستاده بودند. شخص منکری گفت يا علی مطمئن به حفظ الهی هستی، فرمودند بلی. پس گفت خود را از آن محلّ مرتفع بينداز و اعتماد به حفظ الهی نما. در جواب فرمودند مرا نرسد که امتحان حقّ نمايم بلکه حقّ را سزاوار امتحان عبد کند. باری با وجود اين چيزی مرقوم گرديد. اگر چنانچه بصر بصيرت باز شود ادراک شود قناعت حاصل گردد و عليک البهآء الأبهی. ع ع

١١ جمادی الأولی ١٣٢٨.