ای بنده جمال ابهی آنچه نگاشتی فیالحقيقه عين واقعست. انسان همواره در تحت سطوت نفس امّاره است. آنی فرصت نمیدهد و مهلت نمیبخشد. به جنود هوی و هوس هجوم نمايد. بيچاره انسان در مقابل اين لشکر بیپايان فريداً وحيداً چه نمايد مگر آنکه حفظ و حمايت حضرت احديّت چاره سازد و از شرّ اين ظالم ستمکار محافظه فرمايد. انّ النّفس لامّارة بالسّوء الّا ما رحم ربّی شاهد کافی وافی است. اين کافر منحوس مانند مرض کابوس مستولی بر انسان گردد به قسمی که نفس را منقطع نمايد. اعاذنا اللّه و ايّاکم من شرّها و مکرها و سلطتها انّ ربّی لطيف بعباده و هو علی کلّ شیء قدير. ع ع