٢١٤

هو الابهی

ای بصير ای بصّار ای ذو بصر حديد حمد خدا را که کشف غطا نمودی و بصر حديد گشودی و به منظر ابهی نظر نمودی و به آستان مقدّس توجّه نمودی و به ملکوت ابهی ديده باز کردی و به افق اعلی چشم روشن کردی. حضرت اسحق هرچند به ظاهر ضرير بود به حقيقت بصير. حضرت يعقوب هرچند و ابيضّت عيناه من الحزن بود ولی به مسّ قميص يوسفی ارتدّ بصيرا گشت. پس ای يعقوب اشتياق از شدائد فراق مغموم مشو. در ملکوت اعلی جمال يوسف بهاء مشاهده خواهی نمود و در محفل عزيز مصر الهی مأوی خواهی جست. زبان به ثنای جمال قدم و اسم اعظم بگشا و قصائد و نعوت در ستايش آستان مقدّسش انشا نما تا اين عبد بخواند و روح و ريحان يابد و البهاء عليک. ع ع