٢١٧

… چنديست که از کثرت موانع در نگارش نامه تأخير افتاد ولی در تأخير تحرير قصور و فتور نه زيرا قلب و روح به ياد ياران در فرح و سرور است و همواره به درگاه ربّ غفور عجز و نياز مستمرّ که آن ياران قديم و دوستان مقرّبين را قرين الطاف بی‌ پايان فرمايد و به تأييدات الهيّه ثبوت و استقامت بيفزايد و روز بروز شعله و حرارت محبّت تزييد فرمايد. الحمد للّه حال در آن صفحات نفحات قدس در مرور است و امر اللّه يوماً فيوماً در علوّ و ارتفاع. عن‌قريب هر يک از ياران الهی منکرين را هذا الّذی لمتنّنی فيه خواهد گفت و آنان نيز در جواب تاللّه لقد آثرک اللّه علينا جواب خواهند داد. آن جمع روحانيان شمع آن سامان گردند و آن نفوس مقبله مظهر الطاف بی‌پايان شوند. حال بايد احبّای الهی به موجب تعاليم رحمانی روش و سلوک روحانی را بتمامه اجرا نمايند. آيت تقديس شوند و رايت تنزيه. صرف نور گردند و جوهر روح شوند. از جسم و جسمانی بيزار شوند و از هر چه جز جوهر محبّت اللّه است در کنار گردند. سرمست جام ميثاق شوند و سرگشته کوی نيّر آفاق. هر دردی را درمان شوند و هر زخمی را مرهم روح و جان. در سبيل الهی جانفشانی نمايند تا کامرانی ابدی دريابند. چنان سلوک و حرکتی فرمايند که در بين خلق ممتاز و مشار بالبنان شوند. کلّ شهادت بر خصائل و فضائل و بزرگواری ايشان دهند که اين شخص جليل فی‌الحقيقه در نهايت تنزيه و تقديس است. بهانه جز اينکه بهائيست کسی ننمايد. اگر احبّای الهی به اين نصائح حقيقی عمل نمايند تاللّه الحقّ در زمانی قليل علم جليل بر تلّ رفيع بلند شود و کلّ را هادی سبيل گردد…