٢١٨

هو الابهی

ايّتها الورقة الخَضِلة النّضِرة الرّيّانة بفيض سحاب موهبة اللّه، هرچند به ظاهر مکاتبه با آن ورقه مطمئنّه به ندرت واقع ولی جمال مبارک شاهد و واقف که در جميع اوقات حين مکالمه با ورقات ذکرت مذکور می‌گردد و يادت به قلب خطور می‌نمايد و قلّت مکاتبه فی‌الحقيقه از اين است که از شما مکتوبی نرسيد والّا البتّه کوتاهی نمی‌شد. تا نگريد ابر کی خندد چمن. باری اگر با شما مکاتبه به ندرت واقع ولی با حضرت اسم‌اللّه و جناب حبّ‌ اللّه البتّه تا به حال يک مجلّد جامع. با وجود اين حضرت اسم‌اللّه نيز گله دارند و بيش از اين طلبند و چنين بايد باشد چه که مقتضای حبّ چنين است و سيری دليل بر کسالت و حصول ملال عظيم. ولی شما بايد هميشه به الطاف ابديّه مطمئن باشيد و به نسائم روحيّه مؤانس. اصل مکاتبه اينست و حقيقت مخابره. انّی اجد رائحة الرّحمن من يمن را فراموش منما و انّی اجد ريح يوسف لو لا ان تفنّدون را به خاطر آر. مقصد اينست که مطمئن باش و مسرور و مستبشر و پرحبور و البهاء عليک. ع ع

ورقه موقنه امة‌ اللّه والده را به تکبير ابدع ابهی مکبّر شويد و نهايت رعايت را از قبل اين عبد مجری داريد.

ورقه مشتعله امة‌ اللّه ضجيع جناب آقا حبّ‌ اللّه را از قبل اين عبد تکبير ابدع ابهی ابلاغ نمائيد.