٢٢٦

هو الله

ای ياران عبدالبهآء الحمد للّه آنچه از کلک پيمان در سنين هيجان و نهايت نفوذ و اقتدار مجلسيان در اعراق و اعصاب و شريان ايرانيان صادر در اين ايّام ظاهر و آشکار گشت تا کلّ يقين نمايند که اين قلم ملهم است. اساس شور از اعظم تأسيسات الهيّه ولی بايد اساس تقوای الهی و خيرخواهی عمومی باشد. امّا مجلس معهود در دست علماء سوء و امّت يحيای بی‌وفا بود و مقصود نهايت استبداد و استيلاء و عاقبت بر قطع شجره مبارکه قيام می‌نمودند. با وجود مداخله اين نفوس مانند ملک‌الاخرسين و صور و ناقور و شيخ‌الممالک و سيّد جمال چگونه موفّق و مؤيّد می‌شدند. انّ اللّه لا يصلح عمل المفسدين. باری حال بايد حکومت به شکرانه اين تأييد به عدل و انصاف پردازد و خونخواهی حضرت فاضل جليل شهيد آقا سيّد يحيی در سيرجان فرمايد زيرا آن بزرگوار را چند ماه پيش در نهايت ظلم و عدوان ستمکاران شرحه شرحه نمودند و همچنين حکومت بايد نهايت حمايت از مظلومان آفاق نمايد تا اين تأييد و توفيق مستمرّ باشد. شکر نعمت نعمتت افزون کند و لئن شکرتم لازيدنّکم.

در خصوص جناب شيخ‌الرّئيس احبّاء بايد ساکت و صامت باشند و به موجب نصوص الهی به نهايت اخلاق روحانی معامله کنند. اگر نفسی جزئی نسيانی نمود بايد نوعی حرکت و معامله کرد که خود او ملتفت گردد و عليکم البهاء. ع ع