٢٤٠

هو الله

ای بنده حقّ در نزد اين عبد جميع من علی الأرض مقبول. مطرودی نه و مغضوبی نيست و مبغوضی نه. يعنی جميع من علی الأرض را به کمال روح و ريحان الفت و مؤانست خواهم و از هيچ نفسی روگردان نيستم ولی نفوسی چند به سعی خود خويش را محروم نمودند و از رحمت پروردگار مأيوس و ما ظلمناهم ولکن کانوا انفسهم يظلمون. لهذا لفظ مطرود را موقوف نمودم و به جان و دل بکوشم که هر محزونی مسرور گردد و هر دلخونی مشعوف شود و هر بی‌نصيبی نصيب يابد و هر محرومی محرم راز گردد. الحمد للّه قوّت ميثاق چنان نفوذی در آفاق نموده که رايت نقض بکلّی منکوس گشته. لهذا ايّامی نگذرد مگر آنکه بکلّی آثار نقض محو و نابود شود کما رأيتهم قد وقعوا فی خسران مبين. حال از خدا خواهم که شما سبب شويد آن چند نفوس که از ظلّ سدره مبارکه دور مانده‌اند دوباره به سايه شجره اميد درآيند و از نوميدی نجات يابند. هذا خير لهم فی الآخرة و الأولی. الحمد للّه هر مقبلی مقبول، هر متوکّلی موصول. مطمئن باش و روز بروز بر اميد و رجا بيفزا. لا تقنطوا من رحمة اللّه و لا تيئسوا من روح اللّه و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع