٢٤٦

هو الابهی

ای ناظر به ملکوت ابهی آنچه قلم تحرير نمايد و لسان تقرير کند رشحی از بحر متموّج در حقيقت جان و وجدان شرح نتواند و چون قلوب تقابل نمايد و تفکّر و تصوّر تمکّن يابد اتّصال و اتّحاد و ائتلاف تحقّق جويد. در آن حين حقيقت اقرأ کتابک و کفی بنفسک اليوم عليک حسيباً ظاهر و آشکار گردد و جميع معانی روحانی که در حقيقت وجدانی انسانی مستور و مکنونست واضح و مشهود شود. پس ای ناظر الی اللّه و ناطق به ثنآء اللّه اگر وصل حقيقی در آستان الهی جوئی دل را نزديک کن و اگر قرب معنوی در درگاه رحمانی طلبی روح را مستبشر نما تا به وصلت حقيقی الهی فائز گردی و به قربی مؤيّد و موفّق شوی که تا ابدالآباد در ظلّ سدره فردانيّت مستقرّ گردی. ع ع