٢٥٤

… ايران هنوز ويرانست و تا عدل و داد بنيان و بنياد نگردد روز بروز بدتر شود. تعدّيات بر حضرت فروغی از تحريک نفس غافليست از اهل عمائم که خود را خائب و خاسر خواهد يافت. آن شخص چنان گمان نمايد که امور چنين باقی ماند. ديگر نداند که ظلم و بيداد بنياد براندازد و عاقبت از بيخردان اثری نماند. من قتل مظلوماً لقد جعلنا لوليّه سلطانا. جناب فروغی جام سرشاری از بلا در سبيل بها نوشيد، طوبی له و حسن مآب. گاه‌گاهی بايد در مشهد فدا شمعی روشن کرد، هذه من سنّة اللّه و لن تجد لسنّته تبديلاً و لا تحويلا. اين فوز و فلاح است و شرف و نجاح زيرا بر خوان رنگين و شهد و انگبين و باده خلّار و جام سرشار هر کس بنده پروردگار است، عبوديّت حقّ در زير اغلال و زنجير و تير و شمشير ثابت و محقّق شود. ای کاش عبدالبهآء هدف آن رصاص بود و مؤيّد و موفّق به اين اقتصاص…