٢٥٧

هو الابهی

ای ورقه طيّبه رحمانيّه تا به حال با وجود آنکه به شما مکتوب مرقوم شده است ولی حضرت قرين مصلحت چنين می‌بينند که مثبوت نگردد تا باز مرقوم شود. باری ما اصرار در ثبوت نموديم ايشان ابرام در فقود. با وجود ظهور سواد و شهود باز ايشان غلبه نمودند و ما سپر انداختيم و به نگارش اين ورقه پرداختيم. ای ورقه طيّبه فی‌الحقيقه شما تا به حال اسمی از ايشان در حفظ داشتيد، درست رسمی مشاهده ننموديد. يا اسير غلّ و زنجير بودند يا در تحت تهديد شمشير و يا در سفر پرخطر بودند و يا مجاور جوار جليل اکبر. امّا چون جميع اين زحمت و مشقّت و کربت و غربت در سبيل الهی بود با شما رسم شرکت فی‌الحقيقه داشته‌اند. چه بهتر از اين که در چنين نعيمی شريک و سهيم باشی و در چنين موهبتی رفيق و هم بهره و نصيب بری. اگرچه حال جمال اين موهبت جلوه در پس پرده دارد و لطافت اين گل صدبرگ در طبقات خفيّه غنچه لکن عن‌ قريب اين دلبر پرده‌ نشين شاهد انجمن گردد و اين غنچه دم‌ بسته چاک پيرهن نمايد. آن وقت ملاحظه نمائی که در باطن و ظاهر به چه موهبتی اماء رحمانی مخصّص و در فلک ادنی و ملکوت ابهی به چه فيوضاتی مکرّم گشته‌اند و سرّ و لقد کرّمنا بنی آدم آن وقت مشهود و واضح گردد و البهاء عليک. ع ع

کبّری علی وجه امّک الّتی آمنت بربّها و اشتعلت بالنّار الموقدة فی سيناء تجلّی بارئها و قنتت لموجدها و سجدت لمبدعها و اخلصت وجهها للّذی فطر السّموات و الارض ثمّ بشّريها بفضل مولاها العظيم و البهاء عليک و عليها و علی کلّ امة ثبتت علی ميثاق اللّه العليّ العظيم. ع ع