٢٧٧

هو الابهی

ای ورقات شجره محبّت اللّه جناب امين عليه بهآء اللّه، حمد خدا را که منتسب به نفسی هستيد که از بدو امر اللّه مشتعل به نار عشق الهی و منجذب جمال رحمانی گشته. چه بسيار زحمت‌ها و مشقّت‌ها که در سبيل دوست معنوی کشيده و چه بسيار باديه‌ها که در خدمت امر اللّه پيموده. بسا شب‌ها که به ذکر الهی و محامد و نعوت محبوب حقيقی صبح نموده و عاقبت به اشتياق حلقه‌های زلف يار در زير غلّ و زنجير رفته و اسير و دستگير ظالمان و ستمکاران روی زمين گشته. با وجود آنکه نفسی جز به صلاح و خيرخواهی دولت و عموم خلق برنياورده و جز به صدق و دعای خير در حقّ کلّ لب نگشوده عاقبت بيجرم از کذب مفترين از اهل فساد شمرده گشته و به عقوبت اهل عناد در سبيل الهی مبتلا شده. در غفلت و عدم تميز و اشتباه‌ کاری اوليای امور مظلومی آن سردفتر صادقان و خيرخواهان دولت و ملّت کفايت است و نزد عقلا حقيقت حال واضح و روشن. سبحان اللّه با وجود آنکه حقّ سبحانه و تعالی مفسدين را ظاهر و واضح فرمود و بر نفاق قيام نمودند و شهره آفاق شدند و حجّت الهی بالغ شد باز حکومت مفسد را از مصلح نشناخت و خيرخواه را از بدخواه فرق و تميز ننهاد. عن‌قريب آه و انين مظلومان در قلب امکان تأثير نمايد و مفسدين به نکبت کبری مبتلا گردند. باری چون شما ورقات آن شجره صدق و صفا هستيد دعا کنيد خدا اين بيخردان را هدايت فرمايد و بصيرتی عنايت کند تا صادق را از کاذب فرق دهند و دوست را از دشمن بشناسند چه که می‌فرمايد من يهدی اللّه فهو المهتدی و من يضلل فلن تجد له وليّاً مرشدا. آن ورقات در جميع اوقات بين يدی الحقّ مذکور بوديد و نحن ندعو اللّه ان يعطّر مشامّکنّ بنفحات قدسه فی کلّ آن و حين. ع ع