٣١١

هو الله

ای بنده آستان الهی نامه شما رسيد. چندی پيش نامه‌ای مرقوم گرديد. حال نظر به مسئله‌ای که نگاشته بوديد اين جواب مختصر نيز مرقوم می‌گردد. مرقوم نموده بوديد که يک دکان عطّاری تقديم عبدالبهآء نموده‌ايد. اين هديه مقبول ولی بايد آن را بفروشيد و قيمتش را انفاق بر فقرای احبّا بکنيد. به جميع ياران الهی از قبل من تحيّت ابدع ابهی برسان. احبّای يزد فی‌الحقيقه بندگان خاصّان حقّند و مقرّبين درگاه کبريا زيرا در سبيل الهی صدمات شديده ديدند و مشقّات کثيره کشيدند و در امتحانات عظمی ابداً نلغزيدند. در قرآن می‌فرمايد و لنبلونّکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثّمرات. ياران آن سامان درين امتحانات خمسه به اشدّ درجه افتادند ولی به قوّت ايمان و پيمان مقاومت جميع اين بلايا و رزايا کردند. چون ذهب ابريز در آتش آزمايش رخ برافروختند و مانند درختان محکم‌ ريشه از عواصف و قواصف نلغزيدند. از نسيم عنايت سبز و خرّم گشتند. اين است معنی آيه مبارکه يا نار کونی برداً و سلاماً. لهذا عبدالبهآء به نهايت اشتياق به ذکر ايشان پرداخت و عليک البهآء الأبهی. عبدالبهاء عباس حيفا ٢ محرّم ١٣٣٩.