٣١٢

هو الابهی

ای خليل جليل حمد کن حضرت ربّ کبريا را که نار نمرود ضلالت و هوی به عنايت مولی الوری برداً و سلاما شد و گلخن جهالت و عمی گلشن نور و هدی گرديد و نفحات قدس جمال ابهی حقائق اهل بهاء را روح تازه بخشيد و اگر مطّلع بر الطاف حضرت مقصود کما هی حقّها گردی از فرح و سرور پر بگشائی و به ملکوت سرور برپری و از دست ساقی طهور کأس کان مزاجها کافور نوشی. پس حمد کن که به چنين موهبتی فائزی و به چنين فضلی فائز و البهاء عليک و علی کلّ من ينتمی اليک. ع ع