٣٣٧

هو الله

ای دو بنده باوفای جان‌فشان جمال ابهی نامه رسيد و از قرائتش سروری حاصل گرديد که الحمد للّه محافل تبليغ رشک جنان است و مجالس احبّا غبطه گلزار و گلشن است و سبب هدايت هر انجمن. آفرين بر زور و بر بازوت باد. اليوم جنود تأييد در اوج اعلی طائف و بر محافل تبليغ متتابع وارد. از نفحات هدايت کبری که از محافل عليا منتشر مشام ملأ اعلی معطّر و از آهنگ يابهآءالأبهی که از شرق و غرب عالم مرتفع مسامع اهل ملکوت ابهی ملتذّ. ای ياران علمای سوء غافلان به خود پرداخته‌اند و روز بروز خود را در مشکلات اندازند. گهی به معارضه حکومت پردازند و گاهی به تمهيد اسباب عزّت اين عالم آغازند. نه فکر بکری و نه رأی صوابی و نه اتّحاد و اتّفاقی و نه يگانگی و آشنائی. جعلوا امرهم بينهم زبراً و کلّ حزب بما لديهم فرحون ذرهم فی خوضهم يلعبون. اعظم وسيله ترقّی در اين جهان ارتباط حکومت و ملّت است و اتّحاد تابع و متبوع. آنان از اين غافلند و در هر امری جاهل. الحمد للّه ياران الهی ازين فکرها فارغ و جمعيّت خاطر حاصل. به کسی نزاعی نه و با نفسی جدالی نيست. با کلّ در نهايت صلح و صفا و دوستی و وفا هستند. دوستان يگانه هر خويش و بيگانه‌اند و ياران وفادار دوست و اغيار. با کلّ صلح و آشتی دارند و با جميع راستی و دوستی و نوع‌ پرستی. لهذا بايد در اين فترت به کمال فراغت به نشر هدايت پردازند و نفوس را به موهبت کبری و وحدت عظمی و الفت ملأ اعلی دلالت نمايند و عليکم التّحيّة و الثّنآء يا اهل البهآء. ع ع