٣٦٩

هو الابهی

ای احبّای الهی و اماء حضرت رحمانی لسان را به شکرانه الطاف ربّ مجيد بيارائيد و قلب را به احساسات ممنونيّت و خوشنودی از حضرت فعّال لما يريد مزيّن نمائيد که در اين کور اعظم محشور شديد و در اين دور اقوم مشهود گشتيد. در ظلّ سدره منتهی داخل شديد و در سايه شجره طوبی مأوی نموديد. بر شاطی بحر الهی وارد شديد و بر مناهل عذب فرات توحيد حاضر گشتيد. از حدائق رحمانی اثمار معانی چيديد و به سرمنزل بقا به فضل و موهبت کبری رسيديد. در دبستان الهی داخل شديد و نزد اديب رحمانی درس حقائق و معانی خوانديد. افاضل آفاق و نحارير ارض محروم شدند و شما فائز گشتيد. علماء و زهّاد و عبّاد از شريعه بقا مأيوس شدند و شما در بحر الطاف مستغرق شديد. امراء و حکماء و وزراء و وکلاء در باديه حرمان مبتلا گشتند و شما بر معين حيّ حيوان وارد گشتيد. مظهر آيه مبارکه و نريد ان نمنّ علی الّذين استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين شديد. پس به شکرانه اين رحمت و به حمد و ستايش معطی اين موهبت به کمال ثبوت و استقامت بر امر قيام نمائيد و به نفحات ملکوت ابهايش مستبشر گرديد و به ذکر و ثنايش مشغول شويد و از مادونش منقطع گرديد و در سبيل مرضاتش سلوک نمائيد و به قوّت جنود ملأ اعلايش مطمئن باشيد و به فيوضات جبروت ابهايش موفّق گرديد تا جنوداً لم تروها مشاهده کنيد و قوّت سلطان افق اعلی ملاحظه نمائيد و به احکام مقدّس و عهد و پيمان و ايمانش متشبّث و متوسّل گرديد تا ظهور الآية الکبری و علوّ و سموّ امر اللّه را مشهوداً به عين بصر و بصيرت ببينيد. ع ع