٣٧٧

دوست مهربانا حضرت سفير جليل جناب ميرزا فتح‌اللّه خان دام اقباله به کاشانه اين آوارگان ورود فرمودند. در رعايت و احترام چنانچه بايد و شايد جهد بليغ مبذول شد. بعد از چند روز مراجعت به قدس فرمودند، نامه‌ای جواب نامه شما مرقوم گشت و تسليم ايشان شد که برسانند. حال مسموع شد چندی مکث درين صفحات فرمودند لهذا اين نامه ثانی تقديم می‌شود. مختصر اينست که آنچنانی که ميل شما بود مجری شد و درين ايّام چهره‌ نما در بعضی از ولايات چهره برافروخته است و اميدم چنانست که روز بروز بر جلوه بيفزايد تا بر جميع جرائد در استقبال تفوّق يابد. حال را ملاحظه منمائيد آينده را بنگريد. حضرت مرحوم معتمدالدّوله منوچهر خان حاکم اصفهان در زمان محمّد شاه اعلی اللّه مقامه شخص مسلّم بود و در نهايت عزّت و اقتدار. از جمله بيست و چهار کرور دولت داشت ولی آن حشمت و ثروت و عزّت بکلّی نسياً منسيّا شد ولی از قلم اعلی يک سطر در ذکر او صدور يافت حال نام و نشانی از او نمانده مگر اين ذکر. هر سال جمعی محض زيارت قبر او سفر به قم می‌نمايند و در مرقد او چراغ می‌افروزند حتّی طواف می‌نمايند. العزّة للّه و للّذين آمنوا ثابت و محقّق گشت. در قرآن عظيم می‌فرمايد کلّ شیء هالک الّا وجهه. محقّقين بر آنند که وجه عبارت از ادلّاء حضرت رسول است زيرا وجه عددش ١٤ است و ازين مقصود حضرات بزرگوار چهارده معصوم عليهم الصّلوة و السّلام است. باقی جانت خوش باد. بهجی ٢٤ شعبان ١٣٣٩.