تلغراف شما رسيد و به مژده شفای جناب حاجی نهايت روح و ريحان حاصل شد. در کتاب مبين ربّ العالمين میفرمايد الم ا حسبَ النّاس ان يترکوا ان يقولوا آمنّا و هم لا يفتنون. امتحانات الهيّه از برای اهل قلوب صافيه است. انسان در چنين موارد بايد صبر و تحمّل نمايد و به قضای الهی راضی گردد. سر تسليم بنهد و از باده تفويض سرمست گردد. کار را به خداوند مهربان وا بگذارد. آنچه او خواهد همان حقيقت خير است ولی نفوس ضعيفه که نفس مطمئنّه نيستند در موارد امتحان به هيجان آيند و صبر و شکيب بنهند و از نهيب قضا چنان مضطرب و بيقرار گردند که زمام اصطبار از دست برود و در آيه مبارکه میفرمايد فبشّر الصّابرين، پس معلوم شد که مژده الهی مخصوص به اهل صبر و قرار است و در مقابل اين صبر و تحمّل عنايات رحمانيّه و فيوضات سبحانيّه محقّق و مقرّر. با وجود چنين فضل بی پايانی بايد در موارد بلا نهايت روح و ريحان داشت. اينست شأن مخلصين اينست صفت موحّدين اينست روش و سلوک سالکين. اميدوارم که شفای تامّ حاصل گردد و مرام رخ بگشايد و نهايت سرور و فرح و شادمانی و کامرانی حاصل گردد و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع