٣٨٣

ای سميّ حضرت مقصود همواره مجاهده نمودی تا به مقام مشاهده رسيدی و مکاشفه سرّ حقيقت فرمودی. الّذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا. عاقبت جوينده يابنده بود. نفس طلب دليل بر وصولست و عطش شديد دالّ بر حصول ماء معين. شمع تا نسوزد روشنی به جمع ندهد. آهوی برّ وحدت تا در چمنستان حقيقت ندود نافه مشکين نپرورد. عاشق صادق تا آه آتشبار نکشد جمال معشوق نبيند. ستايش پاک يزدان را که از باديه حيرانی ترا به کعبه مقصود دلالت نمود. مانند يوسف مصری از چاه برآورد و به اوج ماه رساند و مظهر يهدی من يشآء فرمود. در اين وادی صد هزار خيل عارفان حيران و گروه عالمان سرگردان ولی تو به نور حقيقت پی بردی و مظهر هدايت کبری گشتی. به سرّ مصون و رمز مکنون مطّلع شدی و لآلی معانی را از صدف کلمات الهی به دست آوردی. شکر کن خدا را و به شکرانه اين فضل و جود به جان و دل بکوش که در هر محفلی مانند سراج برفروزی و پرده اوهام بسوزی و در دبستان الهی آيين هدايت خلق بياموزی و اللّه يؤيّد من يشآء علی ما يشآء انّ ربّی لذو فضل عظيم و عليک التّحيّة و الثّنآء. ١٢ محرّم ١٣٢٢.