٣٨٩

هو الابهی

ای ناطق به ذکر الهی حسن و قبح در اشياء امری ذاتی نه و شأنی باقی نيست يعنی منبعث از کينونت ذات شیء من حيث الايجاد نه و ما خلقکم و ما بعثکم الّا کنفس واحده. حسن قبول در عتبه ساميه ملکوت ابهی است و قبح دوری و بعد از ساحت کبريا. پس اگر حسن حقيقی طلبی در درگاه احديّت بنده حلقه‌ بگوش باش و گوش به بانگ سروش ده تا ندای طوبی لک ثمّ طوبی لک بشنوی و البهآء عليک و علی کلّ متمسّک بالعروة الوثقی. عبدالبهاء ع