٣٩١

هو الله

ای منادی ميثاق مکاتيب متعدّده شما رسيد ولی فرصت جواب حاصل نشد لهذا به عهده تعويق افتاد. اگر بدانی که مشغوليّت عبدالبهآء به چه درجه است البتّه معذور داريد. و از اين گذشته مدّتی مديده بود که عوارض شديده بر اين جسم نحيف طارئ و مانع از تحرير بود لهذا تقصير حاصل. حال الحمد للّه به دعای احبّا در عتبه نوراء آثار شفا ظاهر گشته لهذا به تحرير مشغول گشتم.

از استيلای مرض وبا و شدّت ابتلا و عدم انتباه جهلا مرقوم نموده بوديد. در قرآن می‌فرمايد و لقد اخذناهم بالعذاب الأدنی دون العذاب الأکبر لعلّهم يرجعون. اين عذاب ادنی طاعون و وباست ولی انتباه کجاست ذرهم فی خوضهم يلعبون.

ديگر از فوت ثابت بر ميثاق آقا ملّا احمد علی مرقوم نموده بوديد. خبر رسيد و انشآءاللّه آنچه بايد و شايد مجری می‌گردد. امّا در خصوص استيذان حضور به جهت جناب آقا محمّد حسن و جناب آقا اسداللّه و جناب آقا محمّد و جناب آقا عبدالحسين پسر آقا اسداللّه نموده بوديد مأذون حضورند زيرا صدمات شديد در سبيل حقّ تحمّل نمودند. اميدوارم که احبّای الهی در صون حمايت جمال قدم محفوظ و مصون مانند اگرچه در اين موارد چنانچه در قرآن می‌فرمايد لا يصيبنّ الّذين ظلموا منکم خاصّة هست. با وجود اين يقين است بر احبّا خفيف می‌گذرد چنانکه در مدّت بيست و پنج سال که جمال قدم در عکّا بودند ناخوشی به کرّات مستولی بر اين اقليم شد و تا دروازه عکّا آمد و برگشت و جميع اهالی عکّا از جميع ملل شهادت بر اين می‌دهند. و به محض صعود اين مرض مستولی بر عکّا شد و اين عبد با منتسبين در خارج بود، چون اکثر احبّا در قلعه بودند تا با ياران همحال باشيم جميع منتسبين را برداشته به داخل قلعه آمديم. ما داخل می‌شديم و مردم ذکوراً و اناثاً کبيراً و صغيراً به خارج فرار می‌نمودند. مع‌ذلک الحمد للّه نفسی از احبّا معرض مرض وبا نگشت، کلّ رجالاً و نساءً کبيراً و صغيراً محفوظ و مصون ماندند و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع