٤٠١

هو الله

ای اماء جمال قدم و ورقات سدره موهبت اکنون که چشم امکان به مشاهده آيات کبری روشن است و مشام روحانيان به نفحات قدس معطّر اين عبد در تضرّع و زاريم و تبتّل و بيقراری و از ملکوت وجود استمداد عون و صون و بزرگواری می‌نمايم زيرا از فرط گنهکاری و شرمساری سر بر ندارم و از شدّت خجلت در اضطرابم که در آستان مقدّس خدمتی از دست نيامد و از عهده عبوديّت برنيايم زيرا فضل محيط و اين الطاف ربّ فريد در هر آن سزاوار شکرانه بی حدّ و حصر و شکرانه قيام به عبوديّت حضرت يزدانست و اين عبوديّت امانتی است که در آيه مبارکه مذکور و آسمان و زمين از حملش عاجز و ضعيف. آيه انّا عرضنا الأمانة علی السّموات و الأرض و الجبال فأبين ان يحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انّه کان ظلوماً جهولاً را ملاحظه نمائيد که عبوديّت درگاه چه‌ قدر صعب و سخت است. حال اين عبد ضعيف با جسمی نحيف و قوّتی طفيف حمل اين ثقل اعظم خواهد هيهات هيهات، لا کلّ ما يطلب الانسان يدرکه تجری الرّياح بما لا تشتهی السّفن. پس بايد پناه به حضرت احديّتش بريم و طلب عون و عنايت کنيم بلکه موفّق به خدمت گرديم. شما ای کنيزان حضرت بی‌نياز جهد و کوشش نمائيد تا به آنچه شرف و منقبت نساء است موفّق شويد و شبهه‌ای نيست که اعظم مفخرت نساء کنيزی بارگاه کبرياست و کنيزی درگاه آگاهی دلست و گواهی بر يگانگی خداوند بی‌مانند و محبّت قلبی ميان امآء اللّه و عصمت و عفّت بی‌منتها و اطاعت و رعايت ازواج و تربيت و مواظبت اطفال و سکون و تمکين و قرار و مداومت ذکر پروردگار و عبادت ليل و نهار و ثبوت و رسوخ بر امر و عهد حضرت کردگار و نهايت اشتعال و انجذاب. از حقّ می‌طلبيم که به جميع اين مواهب موفّق گرديد و عليکنّ التّحيّة و الثّنآء. ع ع