٤٠٤

ای مؤتمن عبدالبهآء حضرت کبريا در حقيقت انسان آيت کبری وديعه نهاد، بعضی مؤتمن شدند و آن وديعه الهيّه را به کمال همّت محافظه و صيانت نمودند و بعضی ناسپاس در امانت خيانت کردند يعنی آن موهبت را هدر دادند. حمد کن خدا را که مؤتمن بودی و آن امانت الهيّه محفوظ و مصون ماند و مانند لؤلؤ مکنون در حيّز وجود جلوه نمود تا به نور حقيقت پی بردی و راه هدايت يافتی و به موهبت حضرت احديّت رسيدی. سليل آن جليل پاک‌ جانی و يادگار آن يار مهربان پس بايد چراغ او برافروزی و پرده همگنان بسوزی و ديده از راحت و عزّت اين جهان بدوزی و بسوزی و بگدازی و بسازی تا به شکرانه آن موهبت پردازی و عليک التّحيّة و الثّنآء.