٤١١

… جواب سؤال اوّل بعد الاعظم می‌فرمايد. اين بيان مشروط به ثبوت بر ميثاق و امتثال امر بود بعد از مخالفت البتّه سقوط است چنانکه در الواح تصريح می‌فرمايند و جميع ناقضين حتّی نفس مرکز نقض نيز معترف به اين نصّ قاطع هستند که به صراحت جمال مبارک می‌فرمايند که ميرزا محمّد علی اگر آنی از ظلّ امر منحرف شود معدوم صرف بوده و خواهد بود. چه انحرافی اعظم از نقض ميثاق است. چه انحرافی اعظم از مخالفت امر است. چه انحرافی اعظم از تکفير مرکز ميثاقست. چه انحرافی اعظم از تأليف رسائل شبهات و نشر در آفاق بر ضدّ مرکز عهد است. چه انحرافی اعظم از افترا بر عبدالبهاست. چه انحرافی اعظم از فساد در دين اللّه است. چه انحرافی اعظم از اتّفاق با اعدای عبدالبهاست. چه انحرافی اعظم از تقديم لوائح بر ضدّ او به پادشاه ظالم سلطان مخلوع عثمانيانست و قس علی ذلک. اين انحراف نيست بلکه به جميع قوی مخالفت و بغضا و عداوت به عبدالبهآء مظلوم آفاقست. ديگر بعد الاعظم چه حکمی دارد. و اغصان محصور در اشخاص نه، تسلسل دارد. هر يک ثابت مقبول و هر يک متزلزل ساقط چنانکه در الواح و زبر منصوص است. و امّا کلمه اصطفی در قرآن البتّه قرائت فرموده‌ايد که می‌فرمايد ثمّ اورثنا الکتاب الّذين اصطفينا من عبادنا فمنهم ظالم لنفسه و منهم مقتصد و منهم سابق بالخيرات. يعنی نفوسی که اصطفا شده‌اند بر سه قسم‌اند از جمله يک قسم ظالم لنفسه است. و همچنين بعد الاعظم را ملاحظه فرما که می‌فرمايد و ما بعد الحقّ الّا الضّلال المبين…

و امّا در آيه فرقان فی يوم کان مقداره خمسين الف سنه مقصد آنست که امور عظيمه و وقايع کلّيّه و حوادث بی‌نهايه که ظهور و اجرايش منوط به مدّت خمسين الف سنه است در آن يوم واحد مجری گردد. اينست که در مقام ديگر در لمح بصر می‌فرمايد و مقصود از اين آيه يوم ظهور جمال ابهی است که به مقدار خمسين الف سنه است نه خمسين الف سنه، چنانکه گفته می‌شود يک ساعت فراق مقدار هزار سال است…