٤٣٣

… در ارض سرّ روزی به تکيّه‌ گاه اهل طريقت از اهل سنّت اتّفاقاً گذر افتاد. ملاحظه گرديد که جمعی محزون و دلخون گريان و سوزان به مرثيه حضرت سيّدالشّهدآء عليه السّلام پرداخته‌اند و فرياد برآرند اولدم که ايتديلر سنی قربان يا حسين. گفتم سبحان‌اللّه اين چه سرّ عجيب است. با وجود آنکه اين قوم سال‌های سال کوشيدند تا محبّت خاندان اموی را در قلوب خويش ثابت و راسخ نمايند هرچه زور زدند نشد. عاقبت خود ناله و حنين و فرياد بر شهادت حضرت سيّدالشّهدآء برآرند. ملاحظه کن که خداوند مهربان چگونه حامی مظلومانست که الآن سلاله جنود امويان که در ارض طفّ ظلم و طغيان نمودند در نهايت نفرت و برائت لعنت بر آن قوم می‌نمايند. اينست معنی و انّ جندنا لهم الغالبون. باری ای يار مهربان در حلقه مظلومان داخل شو تا هر ذلّتی عزّت ابديّه گردد و هر زحمتی رحمت کبری شود. فقر غنا گردد و درد صفا بخشد و نيستی جوهر هستی گردد و شهادت حيات ملکوت ابهی شود…