٤٤٣

هو الله

ای ثابت بر پيمان، نامه رسيد و مضمون مفهوم گرديد. شکايت از تنهائی نموده بودی. تنها نيستی، خدا با تست و عبدالبهآء به دل و جان همدم و مونس تو. چرا تنها هستی؟ هر کس در ظلّ عنايت جمال ابهيست همدم ملأ اعليست. تو بکوش تا در آن ديار تبليغی نمائی و به ظاهر نيز همدم و يار بيابی و مونس دل و جان بجوئی. هرچند از حمّام يحموم محرومی الحمد للّه محرم هذا مغتسل بارد و شراب يعنی در عين ايّوب غوطه خوردی. باری با خلق در آن دهکده نهايت مهربانی بنما. اعتنا به اعراض و اعتراض و غلوّ و استکبار آنان ننما. للّه با کلّ مهربانی کن. يقين است که اثر خواهد نمود و همدم خواهی يافت و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع