٤٥٠

هو الابهی

ای بلبل باغ پيمان، عندليب بوستان هرچند گلبانگش دل‌ها را به پرواز آرد ولی بلبل باغ ميثاق را آوازی ديگر است و آهنگی ديگر. نغمه مرغ گلشن را تأثير دمی ولی ترانه بلبل معنوی را تأثير سرمدی و ابدی. گلبانگ آن بماحول رسد و آهنگ اين از عالم ادنی به ملأ اعلی واصل گردد. از صوت آن سرمستان باده انگوری به شوق و طرب آيند و از ترانه اين می‌ پرستان الهی در ملکوت رحمانی به اهتزاز و انبساط و انشراح آيند. نغمه آن بانگ و صدائی و نعره اين حقايق و معانی. ملاحظه فرما که چه‌ قدر تفاوت است، هل يستوی الّذين يعلمون و الّذين لا يعلمون. باری ای بلبل به هزار هزاردستان الهی اقتدا کن و نعره يا بهاءالابهی بلند نما، گلبانگی در گلشن محبّت اللّه زن و آهنگی از مزامير ملأ اعلی ساز کن تا الحان بديعت اهل ملکوت ابهی را به وجد و شور آرد و عليک البهآء. ع ع