٤٦٦

هو الله

ای اهل بصيرت و استقامت در ملکوت ابهی نامتان مذکور و يادتان مستمرّ و مشهور و نسيم هدايت از مهبّ عنايت در مرور. پرتو بخشش است که تابان است و ريزش باران نيسان است که در فيضان است. شمع کافور است که در سوز و گداز است و جام طهور است که سرشار در محفل راز است. صلای ملکوتست که بلند است و سطوت جبروتست که محيط بر هر مستمند و ارجمند. نيّر اوج معانی پرتوافشانست و کوکب افق رحمانی درخشنده و تابان. از فضل جمال ابهی روحی لأحبّائه الفدآء صبح است نه شام نور است نه ظلام بشاراتست نه حسرات مسرّاتست نه سکرات چه که فضل او عظيم است و سلطنت او مستديم. فيض او مستمرّ است و سرير او مستقرّ. تاج او وهّاج است و سراج او هادی منهاج. پس ای دوستان بياييد دست در آغوش يکديگر نمائيم و چون گروه ملائکه حول عرش رحمانيّت طواف نمائيم و تری الملائکة حافّين حول العرش يسبّحون بحمد ربّهم. عرش او امر اوست و سرير حکومت او احکام و شريعت او. به خدمت پردازيم و ابواب هدايت بگشائيم. ع ع