٤٧٤

هو الابهی

ای ناظر به ملکوت آيات وقت آنست که کلّ آيات انفسيّه را در حقيقت کينونت مشاهده نمائی و کلّ آيات آفاقيّه را در هر ذرّه‌ای ملاحظه فرمائی تا کلّ شیء فيه معنی کلّ شیء را به بصر و بصيرت بنگری و به مقام سير و سلوک سنريهم آياتنا فی الآفاق و فی انفسهم برسی و به مقعد صدق لنريه من آيات ربّه الکبری فائز شوی و از کوثر يقين بنوشی و از شهد حقّ اليقين بچشی و به مقام مشاهده و شهود برسی و البهآء عليک. ع ‌‌ع