٤٩٥

هو الله

ای ياران نورانی عبدالبهآء، در ايّام نيّر آفاق در آن خطّه و ديار تخم پاکی افشانده شد حال الحمد للّه بدايت انباتست و انبته نباتاً حسناً و همچنين می‌فرمايد کزرع اخرج شطأه فآزره فاستغلظ فاستوی علی سوقه يعجب الزّرّاع. اميد چنانست که آن بذر طيّب طاهر چنان انبات گردد که آن اقليم جنّة النّعيم شود و گلشن حقيقت گردد. الحمد للّه ياران کرمان و سيرجان در شور و ولهند و در جذب و طرب. طوائف متعدّده در آن دو اقليم عَلَم برافراختند و ولوله انداختند و نهايت سعی و کوشش مبذول داشتند ولی عاقبت نداشت. جميع زحمات و مشقّات به هدر رفت لا تسمع منهم صوتاً و لا رکزاً. حال الحمد للّه روح حقيقت سريان نموده و حيات جاودان بخشيده. نور مبين پرتو انداخته و روشنی اقليم گرديده. نسيم جانپرور از مهبّ عنايت می‌وزد البتّه آن اشجار تر و تازه گردد و لطافت بی‌اندازه يابد. مطمئن باشيد که اين شجره مبارکه ريشه خواهد نمود، مثل کلمة طيّبة کشجرة طيّبة اصلها ثابت و فرعها فی السّمآء و تؤتی اکلها فی کلّ حين. ولی ياران بايد مقتبس از اخلاق نيّر آفاق گردند و به اعمال بيش از اقوال ترويج و تبليغ فرمايند. از پيش مکاتيب مفصّله در روش و سلوک احبّای الهی و آنچه بايد و شايد مرقوم گرديده البتّه مطالعه نموده‌ايد. احبّای سيرجان و کرمان مقرّ در دل و جان دارند. دقيقه‌ای فراموش نشوند و ابداً از خاطر نروند. يادشان چون نقش بر حجر است، ذکرشان مورث سرور هر انجمن. فرداً فرداً را نهايت اشتياق دارم و از نيّر آفاق پرتو اشراق می‌طلبم تا هر يک کوکب نورافشان گردند و عليکم التّحيّة و الثّنآء. ١٥ ذی‌القعده ١٣٣٨ عبدالبهاء عباس