٥٧١

هو الله

يار مهربانا من و تو هر دو بنده اين آستانيم و خادم و پاسبان. بيا دست در آغوش يکديگر نمائيم و به جان و دل بکوشيم و بجوشيم و بخروشيم شايد بدرقه عنايت رسد و گوی خدمتی از ميدان عبوديّت بربائيم. آن وقت سرور اندر سرور است و حبور اندر حبور. روح و ريحانست و نشئه صهبای خمخانه جانان. کأس طهور است، مزاجها کافور است، حشر و نشور است، موهبت ربّ غيور است، نور علی نور است. اين مواهب در عبوديّت آستان مقدّس پرتو افکند و جلوه نمايد و رخ بگشايد و عليک التّحيّة و الثّنآء. ع ع