٥٨٩

ای ياران عزيز عبدالبهآء صفحه‌ای در نهايت تزيين ملاحظه گرديد. تصوير احبّای الهی هر يک مانند طاوس علّيّين در بهشت برين پرجلوه و نازنين. از مشاهده‌اش ديده‌ها روشن گرديد زيرا آن وجوه نورانيّه پرتوی از فيوضات رحمانيّه يافته و فی وجوههم نضرة النّعيم مجسّم گرديده. از خدا خواهم که هر يک را شمع انجمن نمايد و بلبل گلزار و چمن فرمايد تا در آن کشور نجوم منوّر گردند و سبب روشنائی عالم انسانی شوند. به لسان و دل منجذب گردند و به جان مستبشر شوند و به نطق هدايت فرمايند و به روش و سلوک سبب تنبّه مملوک و ملوک گردند…