٥٩١

اللّه ابهی

ای بنده حقّ، مقام محمود ظلّ ممدود است و شاهد و مشهود سلطان وجود ولی صد هزار افسوس که چون آن شمس به نور شهود طلوع فرمود خلق خفّاش‌ سيرت در زاويه ظلمات خزيدند و در مغائر زير زمين دويدند و انوار مبينش نديدند و چون افول فرمود حال از سوراخی چند برون آمدند و در جوّ هوا پريدند و عربده‌ای درانداختند و صد هزار حيله و تدبير نمودند ولی غافل از اينکه بدر منير امر اللّه و دين اللّه به پرتوی اين طيور ظلمانی را به مقرّ اصلی يعنی مغاره‌های طبيعی اعاده می‌نمايد. ع ع