٥٩٥

… اوّل من آمن به حضرت نقطه اولی روحی له الفدآء حضرت ملّا حسين بشرويه‌ای جناب باب‌ البابست نه حضرت قدّوس. در شاهرود حزب عنود تعرّض به اصحاب اخدود نمودند قتل اصحاب الأخدود بالنّار ذات الوقود اذ هم عليها شهود و ما نقموا منهم الّا ان آمنوا باللّه العزيز الحميد. سزاوار هر ظلوم جهولی تطاول و عدوانست و لايق هر نفس مبارک ودود تحمّل مشقّت و بلا در راه حضرت کبريا مبشّر الصّابرين. ايّام منقضی گردد و حيات دنيوی منتهی شود ولی فرق است در ميان اشخاصی که بر پرند و پرنيان گذراندند و نفوس مبارکه‌ای که در سبيل الهی در تحت سهم و سنان افتند. آن رفاهيّت و خوش‌گذرانی نتيجه‌اش خسران ابديست و اين بی سر و سامانی نتيجه‌اش کاميابی و کامرانی. هل يستوی الّذين استغرقوا فی الشّهوات و الّذين استهدفوا السّهام فی سبيل ربّ الآيات لا يستوون…