٥٩٨

هو الله

ای بنده صادق جمال مبارک تحارير متعدّده شما ملاحظه گشت. الحمد للّه دليل بر روح و ريحان بود و ثبوت بر عهد و پيمان. در خصوص ميرزا مهدی خان مرقوم نموده بوديد. انّ ربّک لبالمرصاد. آن شخص آنچه نمود به خود نمود. عن‌ قريب به وبال اعمال خود گرفتار گردد. تا به حال نفسی تعرّض به امر اللّه ننمود مگر آنکه به اشدّ بلا مبتلا گرديد، فی الذّاهبين الاوّلين من القرون لنا بصائر. ما را با او الفتی نيست و کلفتی نه و اگر گمان مماشات نمی‌نمود خلعتی به او می‌داديم ولکن ربّ الملکوت هر مفتری جسور را به عذاب موفور مبتلا نمايد. اين مقتضای عدل الهی است. با حاجی رضای قوّاص بسيار خوب مذاکراتی نموديد. عين واقع است و مقتضای روش و سلوک بهائی صادق و همچنين مکالمه‌ای که در مجلس جنرال قونسل نموديد جميع بموقع و بجا.

امّا در خصوص امور اسکندريّه هرچند حال پرملالست ولی اميدوارم که در استقبال تلافی مافات گردد و اسباب انتظام امور فراهم آيد، انّ مع العسر يسرا. اين موجی است آمد قرار ندارد می‌گذرد. آن جناب بايد که کدورتی به قلب خود راه ندهيد و محزون نشويد. سرور قلب شما تفوّق بر هر چيز دارد. امور دنيا ممکن نيست که دائماً مطابق رضای انسان حاصل گردد. هوا گاهی صافست و گاهی ابر. گهی روح و ريحان و گهی برف و بوران و گهی موج و طوفان. اصل اساس عبوديّت حضرت رحمانست. چون آن حاصل هر صعوبتی آسانست. ياران الهی را تحيّت ابدع ابهی ابلاغ داريد و عليکم البهآء الأبهی. ع ع