٦٠٥

هو الله

ای دوستان ای راستان حضرت اسم‌ اللّه در نامه خود ذکر ياران را نمود و از کلّ ستايش فرمود که الحمد للّه در نهايت توجّه و تضرّع و عجز و نيازند و به ياد آن دلبر آفاق دمساز و همراز. شب و روز به ذکر حقّ مشغولند و در صبح و شام در نهايت انجذاب و التهاب. ای ياران الهی فضل نامتناهی سبب انتباه و آگاهی شما گشته زيرا جميع خلائق به بازی و ملاعب و هوس و هوی مشغول و شما به ذکر آن دلبر مهربان مألوف. اينست فضل موفور، اينست سعی مشکور، اينست موهبت ربّ غفور. ايّام حيات کلّ به خوض در ظلمات مستغرق و نتيجه‌ای جز هلاک و آفات نه و عاقبت چون سراب محو و ناياب گردند ولی ياران روحانی را هر قدمی در صراط مستقيم تقرّب به ملکوت قديم حاصل و تأييد و توفيق متواصل و نظر عنايت شامل و الطاف حضرت احديّت کامل. حيات ابديّه در پيش است و فراغت و راحت از هر بيگانه و خويش. جميع اسير آن زلف مشکبار و بی سر و سامان در هر ديار. اينست مقام يختصّ برحمته من يشآء، اينست رتبه ذلک من فضل اللّه يؤتيه من يشآء. اگر در هر نفسی صد هزار شکرانه نمائيد البتّه از عهده شکر يک فضل برنيائيد ولی به قدر امکان بايد پاس اين نعمت داشت و عَلَم امّا بنعمة ربّک فحدّث برافراشت و فرح و شادمانی نمود و خوشی و کامرانی کرد.

الهی الهی هؤلآء عبادک الأمنآء و ارقّائک الغربآء قد ترکوا الأوطان و آووا الی تلک الأنحآء. منهم من ضاقت عليه الأرض برحبها و ما اقتدر علی السّکون فی الوطن المألوف بما لعبت به ايادی الظّلم و الاعتساف و منهم من نوی نشر نفحاتک فی تلک الجهات و منهم من اراد لمّ شعثه بعد ما شتّت شمله الأعدآء. فما منهم احد الّا قصد ملکوتک الأعلی و انجذب بنفحات قدسک بين الوری. ربّ ربّ ايّد الکلّ علی ما يحبّ و يرضی و لا تجعله قانطاً عن رحمتک فنوّر جبينه بنور الهدی و اشرح قلبه بالسّرور و البشاره فی کلّ حين و آن انّک انت الکريم الرّحيم العزيز المنّان لا اله الّا انت المؤيّد الموفّق اللّطيف المستعان. ع ع