الباب العاشر من الواحد الثانی فی بیان سؤال الملائکة فی القبر.
الباب العاشر من الواحد الثانی فی بیان سؤال الملائکة فی القبر.
ملخص این باب آنکه یوم قیامت مؤمنین ”بمن یظهره الله“ از مردم سؤال میکنند که آیا دین شما بچه چیز ثابت است جواب میگوئید بحجیت بیان و اگر آن روز مؤمن هستند بآیات الله جواب ملائکه را بحجتی که خداوند قبل نازل فرموده و تعلیم ایشان نموده میدهند و الا حجة الله بر ایشان بالغ میشود و چون ایمان نیاورده کلمۀ نقمت در حق ایشان ثابت میگردد
بعد ملائکه رجوع نموده بحضور خداوند عرض حال ایشان را نموده بعد خداوند عالم اگر جواب داده از ایمان باو آیات رحمت در حق او نازل میفرماید و الا کلمات نقمت و آنچه خداوند نازل فرماید در آن روز در حق او جاری میشود بمثل آنچه نقطۀ بیان نازل فرموده در حق هر کس الی یوم القیامة ثابت میماند مظاهر نفی در نار و مظاهر نور در اثبات و اول در دون حروف علیین معذب و ثانی در رحمت خداوند که در حروف علیین نازل فرموده مخلد و این است فضلی که از برای او مثل نیست الی یوم القیامة
و آنچه در این قبر حکم او شود در قبر جسدی راجع باو میگردد اگر مؤمن است روضۀ است از ریاض جنت و اگر دون مؤمن است مقعدی است از مقاعد نار چنانچه در حین حیات هم در نزد اولوالعلم حکم ممات است اگر مؤمنی بر ارض تراب نشیند آن قطعه از قطع رضوان میگردد در یوم قیامت باذن الله عز و جل و الا از ارض نار میگردد بامر خداوند عز و جل و مراد از رجوع ملائکه الی الله و عرض بر او رجوع ادلاء بر ”من یظهره الله“ است بسوی او و سبیلی از برای احدی بسوی ذات ازل نبوده و نیست نه در بدء و نه در عود سبحان الله عن کل ما یذکر به اسم شیئ من قبل و من بعد له الخلق و الامر فی ملکوت الارض و السموات و ما بینهما لا اله الا هو المتکبر المتعال.