الباب التاسع و العشر من الواحد الثالث أذن لمن اراد…

الباب التاسع و العشر من الواحد الثالث أذن لمن اراد ان یصرف مما ملکه الله فی آثار النقطة کیف یشاء و متی یعرج یحبة الله.

ملخص این باب آنکه خداوند از فضل وجود خود اذن داده که هر کس هر قدر بتواند در بها بیان صرف نماید اگر ممکن بود که کل ما علی الارض را بهاء یک بیان قرار دهد هر آینه اذن از برای او بوده

ثمرۀ این باب آنکه در نزد ظهور ”من یظهره الله“ ملتفت گشته جائی که در اثر او این نوع حکم است چگونه در نفس او لعل مثل امروز واقع نگردد که قرآن های الف بهائی ما لا یحصی در اسلام باشد و مقر منزل او در جبلی باشد که حجره مسکون او خشت محض باشد

اگر چه هر جا که مقر او است عرش الله بوده وهست چه بر سریر عزت باشد چه بر فوق طین ولی این ذکر از برای استشعار مؤمنین ببیان بود که با صاحب خود نکرده آنچه محتجبین بقرآن نموده و الا ان النور و الظلمة عنده سواء کلتیهما یسبحان بحمده بالعشی والابکار.