الباب الثانی و العشر من الواحد الرابع فی ارتفاع کل بقاع کانت فوق الارض.
الباب الثانی و العشر من الواحد الرابع فی ارتفاع کل بقاع کانت فوق الارض.
ملخص این باب آنکه در هر ظهوری که من عند الله ظاهر میگردد بقاعی که قبل بوده مرتفع میگردد چنانچه امروز کسی در دین رسول الله می بیند بقاع اوصیای عیسی را بلکه اسامی آنها را نمیدانند چگونه و محل قبور آنها برسد و همچنین بعد از ظهور آن کل قبوری که بر فوق ارض مرتفع است مرتفع میگردد از مظهر نبوت گرفته تا مظهر شیعه منتهی گردد بلکه قبوریکه نسبت بانبیای قبل میدهند در کوفه یا در سایر امکنه باید مرتفع شود و همچنین محل بیــت چنـــانچه می بینی که امت موسی - علیه السلام - به بیت المقدس میروند و امت عیسی - علیه السلام - بمقامی که از برای ایشان عیسی مقدر فرموده وامت رسول الله صلی الله علیه و آله بکعبه در نفس طین شرف نیست بلکه جوهر این شرف امرالله هست در هرجا که ظاهر شود ظاهر میگردد
امروز ببین حد مردم را که بقبور یکی از اولاد ائمه که منسوب باو است چگونه میروند و از مظهری که اثبات نبوت و ولایت و دین کل بآیات نازله بر او میگردد محتجب شده و الا در جبل ماکو ساکن نگشته و این را تعجب مکن و تصور کن ظهور رسول الله - صلی الله علیه و اله - را در قبل که امت عیسی - علیه السلام - چگونه باعمال دین خود عمل میکردند و رهبانها در معبد های خود عبادت میکردند و آن شمس حقیقت تا هفت سال در جبلی از جبال مکه بر ید اشخاصی که حق او را نمی شناختند محتجب
و حال آنکه از حین بعثت آن حضرت حق ازهر صاحب حقی که از امت عیسی - علیه السلام - بود منقطع گشت الا آنکه در ظل او واقع شود وبعد از ظهور نقطۀ بیان هر سنه می بینی که چقدر خلق بمکه میروند و طواف میکنند و حال آنکه کسی که کعبه بقول او کعبه است در این جبل وحده است و او بعینه همان رسول الله هست زیرا که مثل امر الله مثل شمس است اگر ما لا نهایه طالع شود یک شمس زیاده نیست و کل باو قائم هستند این است که در هر ظهور بعدی ظهور الله اشرف است در حق مظهر بشأنی که ظاهر است که کل ظهورات قبل از برای رســـول الله - صلی الله علیه و اله - خلق شده و کل ظهورات و آن ظهور از برای قائم آل محمد - صلی الله علیه - خلق شده و کل ظهورات و ظهور قائم آل محمد - صلی الله علیه - از برای من یظهر الله خلق شده و همچنین کل ظهورات و این ظهور و ظهور ”من یظهره الله“ از برای ظهور بعد ”من یظهره الله“ خلق شده و کل این ظهورات از برای بعد بعد ”من یظهره الله“ خلق شده و همچنین الی ما لا نهایه شمس حقیقت طالع و غارب میگردد و از برای او بدئی و نهایتی نبوده ونیست
طوبی از برای نفسی که در هر ظهوری مراد خدا را در آن ظهور بفهمد نه آنکه نظر بشئون قبل کرده و از او محتجب گردد زیرا که امروز آنچه که در اسلام بر پا شده بواسطه بعثت رسول الله - صلی الله علیه و اله - شده و آنچه که از دین عیسی - علیه السلام - مرتفع شده بواسطه همین بعثت بوده وهمچنین اگر در ظهور ”من یظهره الله“ نظر کنند می بینند که آنچه که در بیان واقع شده بظهور ذات حروف سبع بوده و آن روز اگر نظر بمبدأ امر نمایند محتجب از او نمیمانند بظهورات مرتفعه در بیان که در نزد هر حکمی نفوس ما لا نهایه خوابیده و بآن مفتخر و عاملند چنانچه امروز دیده میشود که کل این ظهورات بیانیه نزد او در ظل یک کلمۀ او است که بفرماید قد ارفعناه ولی آن را رفع نمیفرماید تا اعظم از آن نازل فرماید وهمین قسم ببین این ظهور را که تا خداوند اعظم از ظهور قبل ظاهر نفرماید امر بارتفاع نمیفرماید و الله علی کلشیئ قدیر.