الباب الخامس و العشر من الواحد الرابع فی ان لا یجوز لاحد ان یمنع احد اذا اراد ان یستجیر بتلک البقاع.

الباب الخامس و العشر من الواحد الرابع فی ان لا یجوز لاحد ان یمنع احد اذا اراد ان یستجیر بتلک البقاع.

ملخص این باب آنکه اگر کسی خواهد پناه برد بمقاعد مرتفعه بر کسی جایز نیست که او را منع کند و از او مرتفع میگردد تسلط نفسی بر او و اگر آن نفس صاحب حیا باشد در مقعد خود هم اگر پناه برد او را پناه میدهد مثلا اگر یکی در مشرق ارض باشد بدیگری پناه برد باسم پناه باین مظاهر پناه داده میشود اجلالا لله عز و جل فی ذلک الدین انه خیر مجیر و نصیر.