الباب الخامس من الواحد الخامس فی بیان حکم اخذ اموال…

الباب الخامس من الواحد الخامس فی بیان حکم اخذ اموال الذین لا یدینون بالبیان و حکم رده ان دخلوا فی الدین الا فی البلاد التی لا یمکن الاخذ.

ملخص این باب آنکه در هر ظهوری آنچه ما علی الارض است در ظل ظهور بعد باید واقع شود مثلا در ظهور رسول خدا - صلی الله علیه و اله - لایق بود که کل ما علی الارض در ظل او مؤمن شوند آنچه که نشده از ضعف مسلمین بوده و الا لیاقت از برای آن دین بوده

و یوم ظهور رسول الله - صلی الله علیه و اله - بر صاحب نفسی نفس او بر او حلال نبوده چگونه ما یتفرع علی الحیوة مگر آنکه داخل ایمان باو شود که آن وقت بر او حلال میشد آنچه را که خداوند باو عطا فرموده بود از جود خود و همچنین در ظهور ”من یظهره الله“ هر نفسی بر صاحبش حلال نیست الا بایمان باو و کل از کل گرفته میشود الا آنکه داخل شوند در ظل دین او و این است فضل خداوند در حق خلق

مثلا اگر فتح بلدی در صدر اسلام شد بجبر و قهر داخل اسلام شده و فایز بثمرۀ ایمان گشته و آنچه که نشده رحمت در حق ایشان نبوده چه الی الآن در نار مانده وهمچنین در این ظهور حلال نیست بر غیر مؤمنین بحق آنچه ما ینسب بایشان است الا آنکه داخل در ایمان گردند که آن وقت حلال میگردد بر ایشان آنچه که خداوند بایشان عطا فرموده از جود خود

و این حکم بر سلاطین صاحب اقتدار در دین است نه بر همه و در بلادی که باعث حزن نفسی یا ضر نفسی شود اظهار آنرا هم خداوند اذن نفرموده مثل تجاری که در بلاد فرنگ تجارت میکنند که بر ایشان است که بمنتهای دقت حساب خود را داشته باشند که ذلی از برای ایشان واقع نگردد الا آنکه خداوند نصرت فرماید باقتداری که مقتدر شود بر ما علی الارض چنانچه وعده فرموده که آن وقت کل در رحمت الهی ساکن خواهند بود اگر چه خود بنفسه نخواهند ولی قدرت الهی ایشان را داخل میفرماید وایشان را از نار نجات داده مبدل بنور میفرماید و الله علی کلشیئ قدیر

نه این است که صاحبان قدرت صبر نموده که امری از سماء نازل شود که ما علی الارض را داخل در دین کند بلکه مثل آنچه در دین اسلام کل داخل شده از آنچه ظاهر شـــده بامــــر رسول الله - صلی الله علیه و اله - در هر ظهوری هم همان قسم باید ظاهر گردد آنچه من الله است اذن است ولی آنچه بر خلق اســــت اطاعت او که اگر صاحبان قدرتی که در دین رسول الله - صلی الله علیه و اله - بهم رسیده باوامر قرآنیه عمل کرده بودند امروز ما علی الارض کل مؤمنین بقرآن بودند حال که نشده قصور از عباد بوده ولی از مبدأ آنچه باید ظاهر شود در قرآن شده و الله ینصر من یشاء بامره و الله قوی عزیز

ثمرۀ این حکم آنکه در نزد ظهور ”من یظهره الله“ کل مربی بتربیت بیان شده باشند تا احدی از مؤمنین ببیان از ایمان باو خارج نگردد و اگر گردد حکم او حکم من لم یؤمن بالله میگردد قسم بذات مقدس الهی که اگر کل در ظهور ”من یظهره الله“ بر نصرت او جمع شوند هیچ نفسی بر روی ارض نمی ماند مگر آنکه داخل جنت میگردد بل هیچ شیئ مراقب نفوس خود بوده که کل دین نصرت او است نه اعمالی که در بیان نازل شده در حین ظهور او ولی قبل از ظهور هر کس قدر جوی تخلف جوید از امر او تخلف جسته

پناه برده بخدا ازآنچه شما را از مبدأ امر دور کند واعتصام جسته بحبل او که هر کس اعتصام ورزد بطاعت او در کل عوالم نجات یافته و خواهد یافت ذلک من فضل الله یؤتیه من یشاء و الله ذو الفضل العظیم.