الباب السابع و العشر من الواحد السادس فی حکم طهارة…

الباب السابع و العشر من الواحد السادس فی حکم طهارة ما یخرج من الفارة و عدم فرض التحرز عنه و کذلک الحکم فی الحیوان الذی یطیر باللیل و الذی یسمونه بابابیل.

ملخص این باب آنکه آنچه صعب شده بود بر کل مؤمنین از ما یخرج من الفارة او ما یطیر باللیل او اشباه ذلک بر اینکه بأسی نیست ولی از جهت لطافت و نظافت تحرز محبوب بوده وهست مانع از طهارت نمیگردد و در هر حال نظر بر مطهر مطهر کرده که محتجب از مبدأ نمانی که در یوم ظهور ”من یظهره الله“ ذکر دون طهارتی نمائی که او اجل از این است بلکه قول او مطهر است و در هر شأن در مکامن طاهر و مطهره بوده وهست و از یومی که اول از برای آن نبوده الی آخری که آخر از برای او نیست در سماء طهارت و ارض لطافت بوده و هست وهیچ شیئ او را متغیر نگرداند و آباء او الی آدم و همچنین امهات او صفوة خلق بوده و مکمن طهر و طهارت طوبی لمن یدرکه یوم القیامة علی طهارة من عنده فان ذلک لهو الفضل العظیم.