ملخص این باب آنکه اذن داده نشده که کسی نظر کند در کتاب کسی در هیچ حال چه سر بسته و چه سرباز چه کتب علمیه و چه حسابیه و چه کتب مکتوبه بعضی بسوی بعضی الا هر وقت که داند رضای او را یا اذن دهد او را که آنوقت حلال میگردد بر او
و این نهی نشده الا آنکه کل تقمص قمیص حیا پوشیده که اگر درک کنند یوم قیامت را با شجرۀ مقصود سلوکی نگردد که دون سبیلی حیا باشد و الله یعصمن من یشاء من عباده عما لا یحبه انه کان علی کل شیئ وکیلا.