الباب السادس و العشر من الواحد الثامن فیما کتب علی…
الباب السادس و العشر من الواحد الثامن فیما کتب علی کل نفس من کل ما یتملک من مائة مثقال ذهب من بهاء کل شیئ تسعة عشر و واحدة لله ان کانت الشمس طالعة فلیفوض الیه لیقسمن بین حروف الواحد کل واحد مثقال اذا شاء و الا الامر بیده لا یسئل عما یفعل و هم یسئلون و ان کانت الشمس محتجبة و یکون للحروف الواحد ذریة یوصلن الیهم و الا یصرف فیما یقترنان بین نفسین و ان کان یصرف العبد لولده او بنته و مثقال النار یحفظ ”لمن یظهره الله“ او یصرف فی البیان و یتلو بنفسه و یحفظه کعینه لیردن الی صاحبه.
ملخص این باب آنکه بعد از آنکه شیئ ببهاء صد مثقال ذهب رسید بر مالک اون است که نوزده مثقال بحروف واحد و یک مثقال لاجل نار اگر در ظهور شجرۀ حقیقت است اطاعت امر خداوند نماید واگر لیل طالع شد بذریات آن حروف میرسانند کل و اگر نباشد بآن مقترن می سازند بین دو نفس را و مثقال نار را حفظ مینمایند تا ”بمن یظهره الله“ رد شود و در نزد ظهور او منقطع میگردد حکم اقتران و عطا بذریات الا باذن اون
ثمرۀ این آنکه اگر در آن روز حکمی فرماید بمثل اینکه آنروز اطاعت میکنند بر کل است که اطاعت نمایند چگونه است امروز که اطاعت رسول خدا - صلی الله علیه و اله - مینمایند در کل احکام همین قسم است اطاعت شجرۀ حقیقت در هر ظهوری در یوم ظهور اقوی است تا در حجب لیل از برای عارفین باو زیرا که آن یوم لقاء الله هست دیگر کسی نتواند درک نمود تا قیامت دیگر
و سزاوار است که عبد بعد از هر صلوة طلب رحمت و مغفرت نماید از خداوند از برای والدین خود که ندا میرسد من قبل الله که از برای تو است دو هزار و یک ضعف از آنچه طلب نمودی از برای والدین خود طوبی لمن یذکر ابویه بذکر ربه انه لا اله الا هو العزیز المحبوب.