بيك كلمه از كلمات عليا ارض و سما را خلق فرمودی و بيك قطره از دريای جودت وجود را موجود نمودی. توئی مقتدری كه قوّت و قدرت جبابره ارض و فراعنه بلاد ترا از اراده منع ننمود. ای كريم فقيری ببابت توجّه نموده و ضعيفی بحبل اقتدارت تمسّك جسته از تو كرم قديمت را ميطلبد و عفو جديدت را سائل و آمل او را از دريای فضلت محروم منما و از كوثر زندگانی ابدی ممنوع مساز توئی قادر و توانا. ای پروردگار ذرّات عالم بر غنايت گواهند و بر فضلت مقرّ و معترف، آيا مثل تو غنی مثل منی فقير را محروم مينمايد؟ حاشا و كلّا. أشهد و يشهد كلّ الأشياء بأنّك أنت أكرم الأكرمين و أرحم الرّاحمين.